Rozdział 10 "Straszna Bajka, część III : Okręt Umarłych"

No, tak oto dobrnęliśmy do ostatniej części "Strasznej Bajki". Dzięki za pomysł!!! To było coś, co posklejało pomysły do kupy ;). Chociaż i tak, rozdział jakoś nie do końca mi wyszedł...
A teraz nie przedłużając... 

         Elsa próbowała się podnieść, wstać. Uniemożliwiały jej to sznurki. Roszpunka była przygnieciona przez ciała tych pierwszych baletnic. Merida najwyraźniej rozcięła nogę o kość jednego z ciał. Rodzice Elsy i Ani(która z trudem oddychała, łapczywie łapiąc powietrze) byli teraz trzymani przez dwóch piratów, którym nie uśmiechało się zostawienie ich przy życiu. Roszpunka dostrzegła, że chłopcy są związani łańcuchami a usta mają zakneblowane. Przypomniało jej to sytuacje w wieży, kiedy to ona była związana, a Julek leżał przebity sztyletem. W pewnej chwili, za królem i królową Arendelle, pojawiła się ładna, brązowowłosa dziewczyna(no, miała koło dwudziestki), która natychmiast rozpoznała Jack`a. Jack zaczął się wyrywać, ale na próżno. Łańcuch zaciskał się jeszcze bardziej. Jego wysiłki sprawiły, ze wkrótce się przewrócił, uderzając twarzą o podłogę. Podniósł się już bez chustki na twarzy, a z jego ust sączyła się strużka krwi. Wkrótce potem, oczy siostry Jacka(i mamy, która pojawiła się tuż za nią, wraz z tatą) rozbłysły czerwienią.
Siostra szła do Jack`a z nożem. Oczy królowej i króla również stały się czerwone. Zewsząd przychodziły bliskie osoby, które już nie żyły. Znaleźli się tam miedzy innymi rodzice Julka, dziadkowie Meridy, tata Ice, mama Czkawki itd. Wszyscy szli z narzędziami gotowi pozbawić życia swoich najbliższych.
W jednej sekundzie, zupełnie znikąd, w oknie pojawiła się dziewczyna o krótkich, czarnych włosach. Ubrana w przeważającą czerń, miała makijaż odpowiadający ubraniom.  Uśmiechnęła się mrugając do Ice i chwilę potem cała zgraja nietoperzy(ale takich normalnych, nie tych co poprzednio) rozleciała się po statku, atakując niedoszłych morderców. Kilka z nich przemieniło się w wampiry, które oswobodziły wszystkich chłopców, a dziewczyną poodcinały sznurki. Nietoperze we dwójkę niosły każdego z nich poza pokład i kiedy byli już na otwartym morzu, a Ice i Jack odzyskali na mirę możliwości siły, puściły ich i pomagały trzymać resztę. Wreszcie wylądowali na upragnionym brzegu. 
Nie była to jednak najszczęśliwsza chwila w życiu. Z zszytych ust leciała krew, ręce były poważnie poharatane... ogółem mówiąc, ze wszystkiego leciała krew. Schowali się w jednej z jaskiń i tam zaczęło sie pomaganie sobie. Dziewczyny nie mogły mówić, większość chłopców naciągnęła sobie ścięgna i mieśnie, próbując się wyszarpać. Panowała głucha cisza.
-I tak przybyłam za późno... - powiedziała czarnowłosa, plącząc ręce na nogach.

 

- Nie wygłupiaj się, uratowałaś nas. - powiedział Jack, wycierając zakrwawione usta Roszpunki.
- Właśnie, gdyby nie ty, już byśmy nie żyli - dodał Flynn przypatrując się ranom na nadgarstkach Meridy.
- Ale i tak nie wiem, co dalej mam z wami zrobić. Jesteście ranni, obolali...
- Spisałaś się na medal i jesteśmy ci wdzięczni. - powiedział Kristoff za Anię, która podeszła i położyła dłoń na ramieniu.
- Mavis, zdążyłaś w sama porę. - powiedział Jack mocząc chustę w lodowej misce z wodą.
- Skąd znasz moje imię? - spytała.
- Mam swoje sposoby. -Jack zdołał się na uśmiech.

 Blade światło. Przez chwilę nie widzieli nic, jedynie białe smugi światła, które tańczyły wśród ciemności jaskini. Czuli wreszcie kojące ciepło. Ostatnim, co widzieli, był blask. Jasny, biały blask...